Perubahan Pemerintahan Dunia

Ramai orang, khususnya bukan Melayu mendapat sedikit perangsang dan semangat secara tiba-tiba dengan kemenangan Barack Hussein Obama sebagai Presiden Amerika Syarikat (AS) ke-44. Mereka membuat pelbagai andaian dan menyatakan badai perubahan melanda bukan sahaja di AS bahkan di seluruh dunia. Dan kemungkinan bukan Melayu menjadi Perdana Menteri Malaysia juga tidak lagi merupakan sesuatu yang mustahil. Tetapi tidak pula mereka mahu katakan bahawa orang Melayu juga boleh jadi Ketua Menteri Pulau Pinang. Ini semestinya satu perubahan yang menarik, kalau berlaku boleh mencerminkan kematangan pemikiran pengundi dan orang Cina dan bukan Melayu lain di negeri itu. Tetapi kenapa bukan Melayu tidak mahu menganggap perubahan seperti ini sebagai perubahan yang pelik dan tidak mustahil boleh berlaku seperti mana kemenangan Obama?

Soalan yang sama telah juga diajukan kepada Perdana Menteri Singapura, Lee Hsien Loong yang tidak menyangkal kemungkinan negaranya mempunyai Perdana Menteri keturunan Melayu. Bagaimanapun, beliau merasa sangsi ia akan berlaku, kerana menurut beliau, pemilihan orang Melayu sebagai Perdana Menteri tertakluk kepada pemilihan daripada pengundi-pengundi di Singapura yang rata-rata bukan Melayu.

Beliau juga memberitahu bahawa walaupun Obama menang dalam pilihan raya Presiden AS yang lalu, namun pengundi bukan keturunan Afrika tidak sepakat menyokongnya; Obama mendapat sokongan padu daripada pengundi keturunan Afrika atau berkulit hitam dan lebih kurang 46 peratus daripada kaum lain. Tetapi, apa yang Hsien Loong tidak mahu katakan ialah: Apakah Singapura tidak boleh melantik Melayu sebagai Timbalan Perdana Menteri? Ia tidak tertakluk kepada pemilihan pengundi, tetapi dipilih oleh parti yang menang dan bagaimana pula kalau seorang wanita Cina jadi Perdana Menteri di Singapura? Adakah ini satu pembaharuan yang pelik dan baik di Singapura? Bolehkah pembaharuan seperti ini berlaku?

Sedangkan kita sering mendengar bahawa wanita Melayu dan Islam tertekan, mereka tidak boleh bersaing dengan kaum lelaki. Tetapi hakikatnya di Malaysia dan beberapa negara Islam, ada wanita menjadi menteri; ini berbanding dengan negara bukan Islam termasuk Singapura sendiri yang kurang mempunyai wanita sebagai pemimpin utama dalam Kabinet. Tidakkah ini membuktikan bahawa agama Islam itu tidak menghalang kaum Hawa daripada maju - dari segi pemikiran dan pendidikan dan bukan 'maju' dari segi keruntuhan akhlak dan moral?

Dan kenapakah apabila orang bukan Melayu di Malaysia dan sejumlah kecil orang Melayu yang kononnya liberal bercakap tentang perubahan ini, mereka hanya mahu dan sanggup bercakap tentang penghakisan kuasa Melayu sahaja sebagai satu "perubahan" yang penting dan baik untuk negara? Mereka anggap pembaharuan itu berlaku apabila Parlimen dikuasai bukan Melayu dan negeri-negeri jatuh ke pembangkang. AS tidak ada pembangkang, walaupun ada parti politik yang bertanding dalam pilihan raya. Mereka adalah parti politik yang bersaing dan bukan membangkang. Mereka bertarung hanya ketika ada pilihan raya dan bukan selepas itu. Itulah sebabnya setiap calon Presiden yang kalah, akan berundur dan biar yang menang mentadbir negara.

Di Malaysia, parti politik bertindak lebih ganas dan keras apabila kalah. Mereka tidak tahu berlagak sebagai orang yang kalah. Malah, mereka juga tidak tahu bertindak dan berlagak kalau mereka menang.

Ramai yang berkata tidak mustahil Malaysia mempunyai Perdana Menteri bukan Melayu. Ini amat melucukan sama sekali. Ia satu igauan yang hanya boleh dialami kalau seseorang itu tidak sedar dengan alam sekeliling dan menolak hakikat dan faktor penting yang mencorak dan membentuk sesebuah negara, khususnya seperti Malaysia.

Tetapi apakah kenyataan menyokong impian ini? Tentu sekali tidak ada. Alasannya sama seperti yang diberi oleh Hsien Loong tentang kenapa Singapura juga belum tahu bila kemungkinan seperti ini berlaku di negara mereka.

Dan kalau kaum sedikit atau minoriti mentadbir negara, maka sebuah sistem apartheid akan berlaku seperti di Afrika Selatan pada suatu ketika dahulu, atau semasa Inggeris dan Jepun berkuasa. Mereka mengguna kuasa kuku besi dan tidak demokratik. Akhirnya mereka tumpas dan Melayu menguasai negara.

Mustahil

Tentu sekali amat sukar dan hampir mustahil Malaysia mempunyai Perdana Menteri bukan Melayu. Malah untuk bukan Melayu menjadi Timbalan Perdana Menteri juga mustahil kerana Malaysia sebenarnya adalah sebuah kesultanan dan Perdana Menteri semestinya orang Melayu.

Lagipun, siapa kalangan bukan Melayu yang kita ada sekarang yang ada keupayaan mentadbir sebuah negara Islam seperti Malaysia? Dalam suasana apabila ramai bukan Melayu belajar di sekolah jenis kebangsaan di peringkat rendah, masakan ada sesiapa kalangan mereka itu yang mahir dalam hal-hal tentang Islam dan Melayu untuk membolehkan mereka menjadi Perdana Menteri.

Perdana Menteri di Malaysia tidak dapat disamakan dengan Perdana Menteri atau Presiden di negara lain yang tidak ada peranan untuk menjaga hak kaum dan agamanya. Itulah sebabnya Obama layak dan boleh dipilih oleh pengundi di negaranya untuk menjadi Presiden, sebab beliau tidak ada peranan selain mentadbir negara.

Perdana Menteri Malaysia ada peranan-peranan khas dan beliau adalah juga simbol penting untuk orang Melayu di Malaysia dan agama Islam. Peranan seperti ini tidak dilakukan oleh Perdana Menteri di negara-negara jiran. Oleh sebab itu, orang Cina boleh dipilih menjadi Perdana Menteri di Thailand dan Presiden di Filipina sebab isi bangsa.

Ada banyak faktor lain yang berlaku dalam perhitungan yang tidak memberi kemungkinan seperti ini dari berlaku. Ia akan tetap terperap dalam alam dongengan. Tetapi, malangnya, perubahan yang memberi kebaikan dan keseronokan kepada Melayu tidak disentuh.

Ia seperti kemungkinan perubahan yang akan berlaku di Malaysia apabila Melayu memperoleh kuasa ekonomi sehingga 80 peratus dan tidak hanya 30 peratus sahaja.

Ya, tidak mustahil Melayu menguasai 80 peratus ekuiti di negara sendiri. Ia boleh dilakukan kalau Melayu jadi marah dan menggunakan kemarahan ini dengan baik serta mengukuhkan kedudukan ekonomi dengan bergabung tenaga dan saling bantu-membantu, sama dengan budaya dan semangat yang dipupuk oleh orang Cina, yang selama ini telah menyebabkan ekonomi mereka maju.

Orang Melayu sudah mempunyai kepakaran dalam pelbagai bidang. Tetapi yang kita tidak ada ialah semangat untuk bersatu. Kita perlu menolong perusahaan sendiri. Kita kena buka kedai-kedai menjual barang-barang yang kita perlukan, supaya kita boleh galak pertumbuhan ekonomi secara makro. Melayu mesti mempunyai pusat bandar atau bandar sendiri di mana semua jenis perniagaan dijalankan oleh Melayu, supaya orang Melayu berdikari dan tidak perlu berurusan dengan orang lain.

Kenapa mesti kita sokong perusahaan orang lain yang apabila ekonomi mereka meningkat, mereka sudah pandai menuntut yang bukan-bukan? Bandar-bandar di mana Melayu memonopoli seperti Kota Bharu, Kuala Terengganu, Shah Alam dan lain-lain harus dikembangkan. Ia harus dijadikan contoh bandar Melayu yang baik.

Ini boleh berlaku, sebab Melayu sekarang rata-rata telah mendapat semangat yang baru dari kemenangan Obama baru-baru ini. Dan kalau Obama dapat memberi semangat kepada orang Melayu, ia adalah untuk Melayu berdikari. Dan ramai Melayu mula sedar apakah masalah dan kelemahan mereka sehingga kini. Mereka telah terlena dengan mimpi sendiri sehinggakan kuasa mereka hampir lupus di hadapan mata.

Ramai Melayu kini mendapat perangsang daripada kemenangan Obama dan mereka tahu bagaimana mahu menggunakan kuasa pengundi mereka dalam pilihan raya umum akan datang. Oleh sebab itu saya yakin dalam pilihan raya umum nanti, negeri-negeri di bawah pentadbiran sementara parti pembangkang akan dapat dirampas balik.

Kemungkinan besar, kuasa politik Melayu akan melonjak ke hadapan dan kawasan-kawasan Parlimen dan Dewan Undangan Negeri yang kini ' digadaikan' kepada bukan Melayu akan dirampas balik. Melayu telah disedarkan dengan kemenangan Obama. Tidak mustahil Melayu akan memiliki kuasa ekonomi sehingga 80 peratus dan bukan sahaja memperoleh 30 peratus seperti yang diidam-idamkan oleh pemimpin Melayu dan ini akan dilakukan tanpa meminta balik kuasa ini daripada orang lain, tetapi dengan mengguna kuasa akal dan kebijaksanaan. Melayu akan bangkit di negara sendiri dan perubahan besar boleh berlaku kalau orang Melayu mendapat kesedaran baru ini dan tahu untuk menggunakannya sebaik mungkin.

Tidak mustahil Melayu yang merupakan 65 peratus dari jumlah penduduk di Malaysia sekurang-kurangnya memiliki ekuiti sebanyak 65 peratus juga. Ada beberapa cara yang Melayu boleh digunakan untuk mempertingkatkan tahap ekonomi mereka. Salah satu darinya ialah untuk meluaskan asas ekonomi mikro. Orang Melayu mesti digalakkan untuk membuka kedai runcit dan yang menjual barang-barang yang mereka perlukan, tanpa mendapatkannya daripada pihak lain.

Nampaknya kaum Cina lebih mendekati sunnah Nabi dengan bergiat dalam bidang perdagangan, walhal, kaum Melayu lebih suka menjadi pekerja di pejabat kerajaan dan makan gaji, dan akhirnya Melayulah yang menjadi pembeli barang-barang daripada syarikat Cina. Oleh sebab itu kaum Cina akan terus memajukan perdagangan mereka dalam semua bidang sementara kaum Melayu masih menghambakan diri untuk terus menyokong menjayakan perusahaan Cina. Inilah silapnya, Melayu yang merupakan jumlah penduduk terbesar di Malaysia telah dijadikan penyokong syarikat dan perusahaan kaum Cina dan lalai serta gagal untuk memajukan syarikat sendiri.

Jadi tidak ada guna bagi kerajaan dan agensi Melayu lain untuk terus menggalakkan orang Melayu mendapat pendidikan tinggi di universiti dalam dan luar negara, sebab akhirnya mereka akan jadi 'pekerja' untuk perdagangan kaum Cina. Apa yang harus dilakukan oleh kerajaan dan agensi Melayu ialah menggalakkan orang Melayu menceburkan diri dalam perniagaan secara kecil-kecilan serta digalakkan membuka kedai runcit dan kedai-kedai lain yang menjual barang-barang yang mereka perlukan.

Usahawan

Kita mesti membuka pekan baru yang dikuasai oleh perniagaan dan usahawan Melayu, supaya kita tidak bergantung dari perusahaan kaum lain. Kenapa kuasa ekonomi diserahkan begitu sahaja untuk memajukan kaum lain, yang akhirnya sanggup mencemuh orang Melayu dan menganggap mereka malas dan tidak ada kuasa untuk bersaing? Sudah tiba masanya semua kawasan perumahan Melayu mempunyai kedai yang dijalankan oleh Melayu sendiri. Inilah sahaja caranya yang dapat kita guna untuk memajukan orang Melayu dan tidak perlu melaungkan slogan kosong.

Apa yang diperlukan ialah orang Melayu yang berkebolehan sahaja dilantik sebagai pemimpin supaya mereka yang hanya pandai menjaga temolok sendiri disingkir. Kemenangan Obama minggu lalu, juga baik untuk orang Melayu mendapat kesedaran baru. Dan perubahan yang ramai orang katakan itu, tidak semestinya yang merugikan orang Melayu, tetapi yang menguntungkan kita semua.

Keputusan Pilihan Raya Umum ke-12 pada 8 Mac lalu telah membuka mata ramai orang Melayu, yang sehingga kini telah terlena dengan keselesaan yang mereka dapat rasakan. Dan keputusan ini telah memberi banyak pelajaran kepada kita. Jadi, tidak ada guna untuk pemimpin dan orang Melayu melaung-laungkan slogan kosong tentang ketuanan Melayu, padahal mereka tidak memberi saranan dan cadangan yang membina untuk memajukan orang Melayu, bukan sahaja di Malaysia bahkan di seluruh Nusantara.

Yang harus kita diterima ialah perpecahan Melayu menguntungkan bukan Melayu apabila pengundi Melayu dibahagi tiga, kepada UMNO, Pas dan PKR. Sekiranya perpecahan itu kepada dua pihak, kedudukan Melayu dalam Parlimen kukuh seperti apa yang telah berlaku sebelum pilihan raya umum lalu. Tetapi apabila berpecah kepada tiga bahagian, maka Melayu yang mengalami keazaban teramat teruk. Kemenangan Obama di AS hanya boleh berlaku apabila kaum kulit hitam atau Afrika bersatu dan seramai 90 peratus daripada mereka mengundi untuk Obama. Sementara kaum kulit putih memberi sumbangan tambahan untuk menguntungkan Obama.